مــــــــــجرم هــــــــــا . . .
 |
یادداشتی صریح و آتشین با سهمگین‌ترین انتقادات ممکن به مالکان و مدیران یوونتوس تمام آن چیزی است که Andrea Bosco نویسنده، روزنامه‌نگار، برنامه‌ساز تلویزیونی و ورزشی‌نویسِ توانمند TMW در ستون‌های معروفِ «L’imboscata»، «Sottobosco» و «Passaggi» به تازگی آن را نوشته و البته با بازخوردهای فراوان و حاشیه‌های پرشماری در ایتالیا همراه بوده است. با هم مروری می‌کنیم به این نوشته‌ی تند که شاید حرف دل برخی از طرفداران یووه نیز باشد.
انفعال مجرمـــــــــانه...
این بار دیگر خبری از VAR نبود هرچند تیم همچنان با سرشکستگی به رختکن می‌رفت. در شبی که بنفیکا می‌توانست حتی ما را 4 تایی کند، بازیکنان یوونتوس یکبار دیگر خود را آماده خروج از زمین با سرافکندگی می‌کردند. حقیقتاً که میزانسنِ آلیانتز در آن شب، نفرت‌انگیز بود. بازیکنان، کادر فنی و مدیرانِ ترسناکــِ یووه آماده فرار از زیر باران سوت‌های تماشاگرانِ ناراضی بودند و هیچ‌کس حتی حاضر نشد تعظیمی شرمسارانه از سر عذرخواهی به آنها کند.
تیمی که قرار بود برای قهرمانی در لیگ قهرمانان آماده شود، اکنون 3 سال است که اندک توانش برای فتح اسکودتو را نیز از دست داده؛ یوونتوس به تیمی تبدیل شده که حاضر است به اسم آماده‌سازی و البته برای جمع کردن پول تا آن‌سوی کره‌زمین بدود تااینکه برای پیروزی در دیداری عادی در خانه دل‌نگرانِ لباس‌های خیس‌نشده از عرق و تلاش بازیکنانش شود.
یووه رسماً هیچ برنامه‌ای در دیدارهایش ندارد. تحلیلش دشوار است که بدون کیه‌لینی و دلیخت با برمر نمی‌توان همان اقتدار را در خط دفاع برپا کرد؟ هنوز متوجه نشده‌اید که ساندرو سه فصل است که دیگر آن بازیکنی که شما روزی به خدمت گرفتیدش نیست؟ منطقی‌ست دیبالا را رد اما بدیلی برای غیبت فانتزی‌‌های او در میدان برنگزینید؟ خنده‌دار است که کین را جایگزین رونالدو کرده‌اید؟ مدیریت شما شاید شادی و شعف را برایتان به ارمغان آورده باشد (به دلیل صرفه‌جویی‌های اقتصادی) اما بدانید که ناامیدی را به هواداران تقدیم کرده است. میان مدیریت عاقلانه و مدیریت سود و زیان تفاوت‌های انکارناپذیری‌ست. چه فایده از خرید کولوسفسکی‌ها وقتی هرگز تمایلی برای باورشان نداشتید؟ خرید شش ماهه‌ی زکریا چه عایدی برای یووه داشت؟ پس از این حجمِ باورنکردنی از صبوری و سرمایه‌گذاری در مورد بنتانکور، چگونه سرانجام تسلیم پول نقد رسیده از انگلستان شدید؟ شما همان‌ها هستید که ولاهوویچ را در حالی از فلورانس به تورین آوردید که حتی راه رفتنش در این شهر نیز با گل‌زدن همراه بود؛ او امروز بیشتر شبیه سنگ‌فرشِ آلیانتز شده تا ماشین گلزنی. شاید بگویید در فیورنتینا به او پاس می‌دادند، پس ما هم خواهیم گفت در یوونتوس او به تقدیر و سرنوشت واگذار شده است! دی‌ماریا از حضور یک‌ساله‌اش می‌گوید اما شما با اشتیاق او را به خدمت می‌گیرید؛ می‌دانید چرا؟ چون علاقه به سیاست‌های کوتاه‌مدت و بی‌حاصل دارید؛ انگار که از شروع‌های مکرر، دوباره و بدون دورنما لذتی مازوخیستی می‌برید! کوادرادوی محبو‌تان هم این روزها ابتر شده و کوستیچ تازه به خدمت‌گرفته‌تان نیز (شاید و شاید) در نهایت چیزی فراتر از جاکرینی برای یووه نشود. شما خودتان را از شر برناردسکی، دیبالا و موراتا که قلباً یووه را دوست داشتند و می‌خواستند در تورین بمانند خلاص کردید و وعده جوانگرایی و کاهش هزینه‌ها را دادید اما افسوس که دولت این ادعا هم مستعجل بود.
یاورانِ وفادارِ سوپرلیگ! با این تیم‌داری حتی پشتِ رفقایتان را نیز به زودی خالی خواهید کرد. صحرای تارتارهای نابخردی‌هایتان، فقط و فقط تنهاترتان خواهد کرد. مثل عاشقی که از ترس، معشوق را برای همیشه از دست داد، شما نیز از اینترها، میلان‌ها، پاری‌سن‌ژرمن‌ها و بایرن‌ها دور و دورتر شده‌اید.
متأسفم که این را می‌گویم اما یوونتوس پیش از این نیز در میان بسیاری از فوتبالی‌ها منفور بود، شگفتا که این ناپسندی اینک در میان شیفتگانش نیز در حال جوانه زدن است. این باشگاه نیاز به یک عقب‌نشینی از سیاست‌های اشتباه، یک تنبیه و یک بازگشت به گذشته دارد. اگر در فوتبال شکست بخوریم در اقتصاد نیز شکست خواهیم خورد، لطفاً این را بفهمیـــد. به جای تمشکی کردن رنگ پیراهن، بد بودن حال تیم را دریابید تا دیر نشده است.
چند روز پیش روبرتو کازِلا (یک هوادارِ یووه) به من ایمیلی داده بود و در آن از انصراف به عنوان یک هوادار یوونتوس سخن گفته بود. در جهان ذهنی شما روبرتو کازِلاها احتمالاً هرگز به حساب نمی‌آیند اما نزد من او نمادی است از تک‌تک اعضای یک خانواده‌ی بزرگ. به او پاسخ دادم: «آقای کازِلای عزیز؛ لطفاً این کار را نکنید» احتمالاً کمی خویشتنداری و حیا کردم که ادامه ندادم: «این شما نیستید که باید از طرفداری یوونتوس کناره‌گیری کنید؛ آنها هستند که باید به سلطنت‌شان پایان دهند.» به قول اووید (شاعر کهن رومی) دراثر جاودانه‌اش «دگردیسی‌هـا» : «زمان، ای بلعنده‌ی همه چیز، و تو ای پیری نفرت‌انگیز، همه چیز را ویران می‌کنی و ذره‌ذره همه‌ی چیزهایی را که دندان‌های روزگار درهم ریخته‌اند، می‌خـوری.» معجزه‌ی «زمان» را باور کن آقای کازِلا که زمان روزی همه را خواهد بلعید. (اشاره به آنیلی‌ها) بازماندنِ دوباره در جدال برای تصاحب اسکودتو، یک شکست بزرگ برای آنیلی‌ها در یکصدومین سال مالکیت‌شان بر باشگاه یوونتوس خواهد بود.
* این مطلب صرفاً ترجمه‌ای‌ست حاوي نظرات شخصي نويسنده‌ی آن (Andrea Bosco) و الزاماً ديدگاه و موضع رسمي Juventus.iR نيست. *
